en de agressie hem dreigde te verwoesten
keek hij op
en zag in de ogen van zijn kinderen
hun behoefte naar zijn kracht
en hij stond recht
toen hij op zijn knieën zat
en huilde voor wat was
keek hij op
en zag zijn dochter
met open armen
vragend om een knuffel
en hij stond recht
toen hij verweesd voor zich keek
en in zijn tranen zijn wereld zag verzwelgen
keek hij op
en zag zijn zoon
die hem guitig aankeek
vragend om te spelen
en hij stond recht
telkens zijn wereld voor even stil stond
hoefde hij maar naar zijn kinderen te kijken
en besefte toen direct
dat niks uitmaakt
enkel dit moment
deze tijd met hen
deze momenten van verbinding
van vereende kracht
en hij stond recht