Jaloezie is een gevolg van het niet voldoende vertrouwen in jezelf, en als resultaat daarvan ook niet in de ander. Als je, vanuit je eigen kennis en vertrouwen, niet voldoende overtuigd bent van de ander zijn gevoelens, dan ontstaat het gevoel van jaloezie. Hoewel de gevoelens van de ander op zich niet relevant zijn voor je zelfbeeld, verkies je om toch je zelfvertrouwen evenredig afhankelijk te laten zijn naargelang de mate van het vertonen van affectie. Het ontbreken van die affectie kan resulteren in een vorm van faalangst of verlatingsangst, bang om de relatie te verliezen. Net die jaloezie is een uiting hiervan, een negatieve verwachting die misschien ingewilligd zal worden. De vrees dat je negatieve verwachting toch ingewilligd zou worden - de ander verlaat je, veroorzaakt een verdedigingsreactie om de aspecten waar je initieel voor gevallen was, beter te doorgronden en te behouden: een spontane vorm van jaloezie.
Vanuit je tekort aan zelfvertrouwen zijn de aspecten die je initieel voor die persoon deden vallen en de grootste aantrekkingskracht op je hadden, deze die je later wilt bezitten, of waarvan jij het meeste en exclusief van wilt genieten, en dus ook de aspecten die je niet wilt delen met een ander. Vandaar dat een jaloers persoon de ander dingen wil verbieden, omdat die bang is dat iemand anders zou kunnen binnendringen in die aspecten. De verwachtingen die gecreëerd werden bij het veroveren van de aspecten leiden tot een beschermen van deze, met name een uitsluiting van de ander tot het binnendringen in de aspecten.
Alles begint dus bij een aanvaarden van de aspecten - dat die inherent tot de persoonlijkheid van de ander behoren, en het aanvaarden dat deze die persoon maken zoals die is. Mochten die aspecten anders zijn, dan had die persoon waarschijnlijk ook niet voor jou gekozen. Leer dat dit is hoe die persoon in het leven zal staan, ook naar de anderen toe, en je dus zal moeten aanvaarden en erin vertrouwen dat je gevoel bij die persoon juist zit.
Want jaloezie is op zich niet slecht. Het toont een gezonde interesse in de aspecten van de ander, en hernieuwt je verlangen naar die persoonlijkheid.
Het is een uiting van verlangen, met gradatie. Het ontbreken van enige jaloezie daarentegen kan overkomen als een desinteresse - het maakt je niet uit wat de ander doet, wat geïnterpreteerd kan worden als een tekort aan verlangen. Maar gezien je niet verantwoordelijk bent voor die interpretatie, en je de liefde van een ander niet gereflecteerd hoeft te zien in je zelfbeeld, is de afwezigheid van jaloezie geen teken van barsten in de relatie. Integendeel; het is een bewijs van fundamentele liefde, gebouwd vanuit jezelf en gereflecteerd op de ander.
