frustratie en passie
Frustratie is een diep geankerd gevoel dat geen ruimte vindt om zich te uiten. Het duidt op een drang naar verandering, maar het bezit niet de inherente kracht of nodige ruimte om die verandering op een juiste manier te ventileren. Vandaar dat er heel snel het gevoel van boosheid of machteloosheid de kop op steekt. Boosheid toont een zekere emotionele affiniteit met de oorzaak van de frustratie, terwijl machteloosheid net een despreciatie belichaamt.
Daarom is het belangrijk je eigen reactie naar aanleiding van de frustratie te bekijken, om zo de verandering al dan niet te versnellen. Want die onderdrukte emoties hebben een zodanige energie dat ze een proces enorm kunnen versnellen -maar ook afbreken. Wanneer je de frustratie kanaliseert via boosheid kan er een constructieve verandering plaatsvinden. Machteloosheid leidt dan weer tot een negatieve emotionele spiraal, die je uiteindelijk dieper in je frustratie doet verdrinken.
Boosheid en frustratie steunen allebei op passie, een interne drijfveer die zorgt dat emoties een verandering willen creëren. De passie die een situatie overziet en voelt dat het beter kan, maar niet de juiste weg vindt, vervormt zich tot boosheid. Een opbouwende en creatieve staat van zijn, wordt door een gebrek aan ruimte omgevormd tot een destructieve emotie. Het wegnemen van barrières zorgt ervoor dat die destructieve emotie verandert in een losgelaten wolk van energie, die je passie op een dartele manier omzet in een staat van verandering. Zo wordt je potentieel en passie ten volle gebruikt; door die energie die zich nu opkropt als boosheid en frustratie los te laten en je potentieel de vrije weg te geven.
Inherent houdt dit in dat je je emotioneel open stelt, je kwetsbaar maakt, je gevoelens loslaat. En net dat is de vrees die in ons zit. We zorgen indirect voor onze eigen frustratie door onszelf niet toe te laten ons open te stellen voor emoties. Vanuit een sociale conditionering verkiezen we om die emoties op te kroppen, energie in ons op te stapelen, en zo onze passie en potentieel niet ten volle te laten groeien. En door het blokkeren van die groei, hou je alle verandering tegen. Door het wegnemen van die sociale conditionering waarbij gevoelens niet vrij beleefd mogen worden, laat je verandering toe, en net dat is wat een mens zo mooi maakt. Maar daarom moet je eerst alle zekerheden en beschermingen loslaten. Niet meer bang zijn voor wat de ander denkt of voelt, niet meer bang zijn om gekwetst te worden, om vanuit die vrijheid alle maskers te laten vallen en jezelf te uiten.
Door het weghalen van al die omkapselingen rond je, stel je je open voor je eigen potentieel. Vanuit je passie manifesteert zich je potentieel, vrijgelaten, en zo verdwijnt je frustratie. Je geeft jezelf de ruimte om te groeien, vanuit jezelf. Je boosheid en frustratie verdwijnen, je potentieel bloeit en je passie drijft je naar verandering. Je creëert jezelf opnieuw, vanuit jezelf.