verliefdheid
Verliefdheid, de rugzak, het kwetsend verleden, de weerhaken van wat je gecreëerd en toegelaten hebt. De pijn die je verleden gevormd heeft en het emotionele schild rechtvaardigt, de confrontatie met je eigen gevoelens die je net wilde vermijden. De interne chaos tussen hoe het rationele je verleden een plaats geeft, en je gevoelens die stervend lijden. Je wilt leven, voelen, delen en liefhebben. Maar je durft niet. Een gevoel dat je moeilijk kan plaatsen, vanuit jezelf, vanbinnen. Het gevoel dat je eigen essentie als persoonlijkheid je ontglipt, dat je je waarden en normen constant bijstelt om toch maar je eigen gedrag goed te keuren. Je stelt jezelf constant in vraag, daar waar je vroeger zoveel zelfzekerheid uitstraalde. Je bent jezelf verloren, en daar voel je je emotioneel naakt bij.
Het is toch een vervelend gevoel, die verliefdheid. En toch, het wordt beschreven als de mooiste emotionele ervaring mogelijk, het gevoel dat je zinnen verheft tot een nieuwe creatie. Gezien je jezelf niet meer herkent, ben je in transformatie naar een nieuwe persoonlijkheid, al dan niet doordat je muze bepaalde eisen stelde. Je zieligheid scheert toppen wanneer je jezelf aan de kant zet om de ander toch te behagen, hoewel een rationeel besef dit gedrag pertinent onderuit zou halen. Je bent jezelf verloren. Bij verliefdheid wil je lichaam vaker iets anders dan je geest. Je hoofdje draait overuren in het proberen te rationaliseren waarom die verliefdheid toch niet zo'n goed idee voor je kan zijn. Je ervaringen leerden je dat verliefdheid best te vermijden is, want de kans om opnieuw gekwetst te worden is groot. Via zelfmanipulatie slaag je erin je lichamelijke opwellingen te negeren en je denken gelijk te geven. Je ratio vindt redenen genoeg om dat vrije gevoel van verliefdheid de kop in te drukken.
Het is toch een vervelend gevoel, die verliefdheid. En toch, het wordt beschreven als de mooiste emotionele ervaring mogelijk, het gevoel dat je zinnen verheft tot een nieuwe creatie. Gezien je jezelf niet meer herkent, ben je in transformatie naar een nieuwe persoonlijkheid, al dan niet doordat je muze bepaalde eisen stelde. Je zieligheid scheert toppen wanneer je jezelf aan de kant zet om de ander toch te behagen, hoewel een rationeel besef dit gedrag pertinent onderuit zou halen. Je bent jezelf verloren. Bij verliefdheid wil je lichaam vaker iets anders dan je geest. Je hoofdje draait overuren in het proberen te rationaliseren waarom die verliefdheid toch niet zo'n goed idee voor je kan zijn. Je ervaringen leerden je dat verliefdheid best te vermijden is, want de kans om opnieuw gekwetst te worden is groot. Via zelfmanipulatie slaag je erin je lichamelijke opwellingen te negeren en je denken gelijk te geven. Je ratio vindt redenen genoeg om dat vrije gevoel van verliefdheid de kop in te drukken.Toch is het een zalig gevoel, want het is een loslaten van jezelf, het is het achterlaten van wie je was. Het gevoel alles te willen geven, jezelf te willen delen, je volledig open en kwetsbaar op te stellen, geeft je een euforisch inzicht in wie je bent. En tegelijk bevestigt het je menselijkheid, als persoonlijkheid die durft zichzelf te zijn, in alle openheid. Je transformeert vanuit jezelf, vanuit de veranderende en ongekende gevoelens. Je herontdekt jezelf in een situatie die je niet onder controle hebt. Het niet begrijpen van je eigen gedrag stelt je in staat jezelf constant in vraag te stellen, om zo de transformerende persoonlijkheid te leren begrijpen. Bovendien stel je je zo uitermate kwetsbaar op, dat je tot het diepste van jezelf gedwongen bent jezelf te handhaven. In die vergetelheid van verliefdheid waarin de helaasheid van jezelf floreert en het verlangen naar de ander je zinnen benevelt. In die emotionele waterval die jezelf als herboren maakt, onschuldig in haar eenvoud. Door die verliefdheid intens te ervaren, groeit de leegte die ze zou achterlaten. Het gevoel alleen te zijn, in die diepe emotionele leegte, is wat je herinnert aan wie je bent.
Net die kwetsbaarheid voedt het innerlijke conflict waarbij je jezelf wenst te zijn. De innerlijke tweestrijd, terwijl je jezelf kwetsbaar opstelt. Door dat conflict zijn velen bang om nog verliefd te worden, bang om gekwetst te worden, bang om zichzelf te verliezen. Net daarom hoop ik dat je je kan openstellen in al je pracht en kwetsbaarheid, zodat je ten volle voelt wie je bent en in wie je transformeert. Als de ander die kwetsbaarheid erkent en bespeelt in een harmonieuze dans van gevoelens, dan wordt een pure liefde gecreëerd. Maar die kan pas tot stand komen wanneer alle barrières, rugzakken en vooroordelen verdwijnen. Vanuit de puurste vorm van kwetsbaarheid elkaar leren kennen, respecteren en liefhebben; de basis van een standvastige relatie. Maar eerst door die verliefdheid zwermen ...
