loslaten, dé uitdaging
Wanneer we iemand leren kennen, willen we zo graag weten wat er gebeurd is met de ander, de ervaringen, de inzichten. En dan komt de onvermijdelijke rugzak ter sprake. Maar betekent het feit dat je je verleden wilt delen met de ander, dat de rugzak nog niet volledig achtergelaten is?
De rugzak, een verzameling van indrukken en ervaringen die je persoonlijkheid gevormd hebben en je niet toelaten te genieten van wat je intuïtief ziet als een potentiële inmenging in je vorming. Terwijl een andere benadering van dezelfde situatie eigenlijk als inherent genot kan aanvoelen. Vandaar dat de rugzak manipulatief werkt, als zou elke gelijkaardige situatie een gelijkaardige ervaring opleveren. Dat houdt in se in dat we als persoonlijkheid niet evolueren en telkens in dezelfde ontdekkingsfase blijven steken. Vandaar dat elke vergelijking met het verleden een stap achteruit is in je ontwikkeling als unieke persoonlijkheid.
Trouwens, dat verleden gaat je niks aan. Je was er toch niet bij, het had toen geen impact op je en nu kan je er toch niks aan veranderen. En dat zou je ook niet willen, want je verleden heeft je gemaakt tot de persoon die nu recht voor je zit. Dus waarom zou je je verleden delen met de ander? Zijn onze vandaag en de toekomst niet belangrijker om onze energie in te steken? Het is geen emotionele meerwaarde voor een relatie om samen het verleden uit te spitten. Zinloos; zelfs schadelijk.
Leef nu en geniet van elkaar zoals je nu bent. Geniet vanaf wanneer je elkaar kent, want dat is de persoonlijkheid waarmee je zal leven. En laat de rest los.
