bevrijdend dansen
Haar bevallige hand werd één met zijn hand; ze liet zich leiden op de tonen van haar gevoel. Bewogen en vervlogen blik, tot de tranen haar terugbrachten naar wat nu had kunnen zijn. De dans der geliefden, de fluisterende weemoed naar een kordate passie, verslingerd in elkaar.
Haar glimlach was natuurlijk, spontaan. De noten dreven haar mee in een wals van genot, begeleid door de emotie die de muziek opriep. Ze liet zich vallen in zijn armen; hij liet haar hals naar achter glijden, bevallig. Hij wilde die kussen, maar uit respect hield hij zich in. Ze dansten, enig.
Rinkelend glinsterend, de gloed weerkaatsend. Vloeiend bewegend op het ritme, de kadans volgend zonder verpinken, draaiend, rollend. Sierlijk gesierd versierend, de armband valt. Naakte arm. Weerloos glijdt ze in zijn armen, verleid begeleid, begeesterd en verwonderd.
De priemende zon deed haar blik wegglijden over het water. Ze volgde de deinende golven en besefte dat haar oneindig emotionele leven even bepalend was als hun ritme. Met een gelukzalige glimlach sloot ze haar ogen, mijmerend over zijn handen op haar lenden, golvend ritme.
