continue hypocrisie
Eindejaar, de periode waarin we elkaar het allerbeste toewensen, cadeautjes geven en verlangen en waarbij de maatschappij de nadruk legt op verdraagzaamheid en vriendschap. De periode waarin we een boom gelijk evenredig stellen met onze drang om te imponeren en ons imago aan aftoetsen, proberen we ook onszelf de illusie te bewaren een beter mens te worden, of ons tenminste voor te nemen dat te worden.
Tijdens eindejaar wordt onze maatschappij al ruim op voorhand klaargestoomd tot verspilling en koopwoede, waarbij we menen intrinsieke gevoelens te kunnen afkopen. Nochtans, een groter geschenk betekent een grotere adoratie, terwijl net de meest intrinsieke geschenken de grootste voldoening geven. Reclame en sociale druk stuwen deze koopwoede nog aan om de indoctrinatie van geluk door materialisme nog harder te doen overleven.
Familieleden waar we het hele jaar niet naar omkeken, worden nu centraal geplaatst, enkel maar om onszelf van het schuldgevoel te bevrijden, want nu hebben we aangetoond dat we wel degelijk empathie en compassie kunnen koesteren. Bovendien wordt tijdens de kerstperiode het gevoel eenzaam te zijn alleen maar versterkt, want door het omringd worden van personen die je de rest van het jaar enkel maar negeren, voel je je eenzamer dan ooit. Je bent niet alleen, maar het geforceerde samenkomen doet je pas echt beseffen hoe weinig je je emotioneel verbonden voelt.
Wat gebeurt er dan de rest van het jaar? We spiegelen emotionele kwaliteiten opnieuw aan het materiële en voelen ons van binnen voldaan omdat we deden wat ons maatschappelijk opgelegd werd. Dus enkele dagen na eindejaar gaan we weer over tot de orde van de dag: elkaar negeren, ik eerst, en laat de ander maar stikken. Voornemens krijgen dezelfde waarde als het echte gevoel dat we rond eindejaar zo graag voeden: het opwekken van een tijdelijke sfeer van hypocriet gedrag, snel vervagend in middelmatigheid.
Wees jezelf zoals je altijd bent, en loop niet mee in deze hypocriete schemer van verbondenheid en geluk. Voel je verbonden met elkaar volgens wat je op een bepaald moment voelt; niet omdat de samenleving op dat moment bepaalt dat je door het feest dat gevoel moet hebben. Beleef de sfeer van vriendschap en verdraagzaamheid elke dag, en probeer dat gevoel in elke beweging uit te stralen. Je voornemens blijven zo een constante in je emotionele leven; de uitdaging van elke dag. Dan pas kunnen we spreken van echte innerlijke vrede. Een jaar lang eindejaar; moet kunnen.
