eenzaam of alleen
Op elk moment van je leven kan je het gevoel hebben dat je alleen bent. Hoewel we op zich gedurende onze volledige levenswandel alleen zijn -je spendeert elke seconde van je leven ten slotte enkel met jezelf- delen we toch veel van onze ervaringen. Maar soms is het ook goed om tijd voor jezelf te nemen.
Op elk moment van je leven kan je het gevoel hebben dat je alleen bent. Hoewel we op zich gedurende onze volledige levenswandel alleen zijn -je spendeert elke seconde van je leven ten slotte enkel met jezelf- delen we toch veel van onze ervaringen. Maar soms is het ook goed om tijd voor jezelf te nemen.En toch is er vaak het gevoel dat alleen zijn toch niet zo leuk is. Alsof het een straf is, een lijden. Maar alleen zijn is op zich een keuze, een nood om contact met jezelf te hebben of net om afstand te nemen van wat er rond je gebeurt. Je dwingt jezelf om je in een staat van alleen zijn te begeven. Het is geen gevoel; het is een keuze je af te zonderen van invloeden van buitenaf om je zo te kunnen richten naar wat echt belangrijk is. Alleen kunnen zijn is dus primordiaal in je zoektocht naar jezelf, want enkel jij kan die evolutie richten. Alleen zijn vermijdt ook het spiegelen en zorgt dat je niet opgeslokt wordt door de aanwezigheid en nood aan aandacht van anderen. Alleen zijn maakt je bewust van jezelf, en neerdalen in jezelf lukt pas wanneer je alleen met jezelf bent. Daarom is alleen zijn nooit een negatieve ervaring. Het kan een deel uitmaken van een emotioneel herstellingsproces waarbij je een aantal dingen op een rijtje wilt plaatsen, maar het kan ook een herbronning zijn of een moment van inspiratie en nietsheid.
Eenzaamheid daarentegen is een negatief gevoel, gevormd vanuit emotionele leegte of een verstoring in je levenspatroon. Het is hier niet je keuze alleen te zijn, maar het is wel je keuze om die lege ruimte op te vullen met dit gevoel. Van binnen mis je iets, maar je weet niet concreet wat. En daarom is het gevoel van eenzaamheid zo verscheurend, omdat je de onderliggende reden niet begrijpt. Als eerste reactie zoek je gezelschap op, terwijl net dat de leegte niet opvult. Daarom blijft het gevoel van eenzaamheid zo lang aanslepen en is het moeilijk om uit die vicieuze cirkel te raken, net omdat je je er altijd maar dieper in graaft door jezelf nooit de tijd en ruimte te geven het alleen zijn te leren aanvaarden. Een tekort aan eigenwaarde en een vertekend zelfbeeld maken het gevoel van eenzaamheid nog intenser.
De ontstane emotionele leegte wordt best opgevuld door jezelf, gezien er geen andere constante is in je leven. Net daarom is de beste remedie tegen eenzaamheid er bewust voor te kiezen je in een staat van alleen zijn te begeven, gezien die staat van zijn je terugbrengt tot jezelf en je zo die leegte makkelijk met je eigenwaarde kan opvullen. Het wordt een confrontatie van je eigenste zelf, maar na het aanvaarden van het alleen zijn, zal eenzaamheid niet meer dan een vervlogen herinnering zijn.
