daten en jullie toekomst

• 2014.VI.15
• © Lichaam en Geest
• 29

Daten. Een zwaar woord geladen met verwachtingen en zenuwachtigheid. Spannend. Voorafgaand aan de date waren er diepe gesprekken, al dan niet met stemgeluid erbij, maar dan zeker via sociale media of een ander onpersoonlijk hulpmiddel, emotioneel geborgen vanachter een scherm, met enkel foto's en een korte beschrijving als referentie. Door de manier van schrijven is een beeld ontstaan van de ander, waardoor er een zekere verwachting gecreëerd wordt. Maar klopt dat dan met de werkelijkheid? Woorden creëren een wereld, woorden creëren illusies. En net op basis van die woorden wordt een beeld gevormd. Een illusie, doorprikbaar, fundering van verwachtingen, het begin van de ontgoocheling.

De date zelf dan. Misschien klopt het beeld dat je had van die persoon met wat je ervaart in werkelijkheid. Maar toch. Nu komen het stemgeluid, de geur, het gedrag, de manier van kijken, de aanraking en de lach tevoorschijn. Nu worden al je zintuigen gebombardeerd met wat voor je zit. Een overvloed aan stimuli komt vrij, je hersenen moeten dit alles snel verwerken. Klopt het met het beeld dat je had? Klopt het met wat je eigenlijk wilde, je ideaalbeeld? En denk je dat wat je nu stoort, die rare lach, vervelende tic of vreemde geur, een obstakel kan zijn voor een verdere relatie?

Want hier komt een wezenlijk verschil naar boven. De dame bekijkt de man op lange termijn, als potentiële partner, wat haar toelaat om enkel stimuli die ze vervelend vindt, te negeren, en zich te focussen op wat echt belangrijk is op lange termijn. De man doet hetzelfde, eliminatie van de zintuigen, om ook maar te focussen op wat belangrijk is, maar dan op korte termijn. De dame negeert de bijkomende stimuli om het opgemaakte beeld te doen kloppen, terwijl de man de bijkomende stimuli aanvaardt om tot zijn doel te komen. De dame werd door woorden gecharmeerd, elimineerde de bij te schaven kantjes volgens haar ideaalbeeld, en wil dus de man voor zich hebben. En daarvoor heeft ze een allesbepalend wapen: haar lichaam. De man heeft niks. Echt niks.

Als meester in manipulerende spelletjes -en dit is niet denigrerend bedoeld- kan de dame te pas en onpas beslissen wanneer ze haar lichaam ter beschikking stelt voor de man, en hem hiermee ook belonen of straffen. Let wel: zolang de aantrekkingskracht er is. Want wanneer die er niet meer is, worden die stimuli elders gezocht. Elke handeling van de man naar de dame toe, welke dan ook, heeft maar één doel. Het buitenzetten van de vuilbak heeft niet als doel om vuile geurtjes buiten te houden; het heeft als doel te dame tevreden te houden, om zo beslag te kunnen leggen op wat het echte doel is. Gezien je dat ook fijn vindt en geniet van wat hij allemaal voor je doet om tot je lichaam te raken, sta je het toe. En zo ontstaat een wederzijdse instemming: de dame stelt vanuit het goedkeuren van de stimuli die ze van de man ontvangt haar lichaam open, terwijl de man gelijk evenredig haar lichaam de waarde toekent van de inzet die hij nodig had om die stimuli te bereiken.

Terug naar de date. De dame is overtuigd van de ontvangen stimuli en de inzet die hij ervoor moest opbrengen. Als beloning beslist ze om haar lichaam te geven. En dan gaat het fout, want één belangrijk gevoel werd genegeerd. Het gevoel dat boven de lichamelijke lusten, de aantrekkingskracht en de tand des tijds staat. Het gevoel dat ervoor zorgt dat, zelfs bij het vervagen van de stimuli, de relatie tussen beiden optimaal kan functioneren. Respect.

Een dame die onmiddellijk haar lichaam geeft, zal ook onmiddellijk het respect verliezen bij de man. De focus werd naar het lichamelijke verlegd, en zo werd ook meer nadruk gelegd op de stimuli in plaats van het onderliggende gevoel van respect. Wat je als dame als beloning bedoelde, wordt de ondergang van de lange termijnvisie. Een one-night stand kan wel als basis dienen voor een langdurige relatie. Er is geen voorgemaakt beeld en alle zintuigen werden tegelijk geconfronteerd met de ander. Er is dus geen ruimte voor het negeren van stimuli met lange termijn in het achterhoofd, gezien ook die stimuli gericht zijn op korte termijn. Beide personen beginnen met dezelfde instelling aan het avontuur; zodoende wordt er enkel aanvaard, en niet genegeerd.

Je hebt de woorden. Die waren er van in het begin. Maar woorden en intenties vervagen. Je had al een illusie gebaseerd op woorden, waarna je stimuli elimineerde om die illusie te doen kloppen. Zelfmanipulatie à la carte. Baseer je keuzes op gedrag, op wat je ziet, en laat je gevoel daarbij de vrije loop. Laat alle stimuli toe, en laat die het beeld vormen van de man zoals jij die ervaart. Op basis daarvan zal je een juist beeld creëren van wat die man op lange termijn voor je kan betekenen. En pas daarna, wanneer alles goed voelt en het beeld klopt, kan je aan lange termijn denken. Pas dan is het opportuun jezelf te geven en zal je een onmetelijk respect ontvangen.

Neem je tijd om jezelf te vinden in de stimuli van de ander, en pas dan zal je elkaar ontdekken als koppel, met lange termijn visie. Elke fysische toegifte tijdens dit proces zal het geheel doen mislukken. Respect wordt, als mengelpot van passie en stimuli, de basis van je relatie. Bouw daar op.